Hey
Ik droom van een wereld waarin je het verschil kan maken door te doen wat je graag en goed doet, én je daar je boterham mee kan verdienen.
Grote woorden. Grote droom, ook. It’s better to aim high and miss than to aim low and hit. – right?
Op de momenten dat ik geen klanten coach ben ik aan het schrijven voor Bossy, aan het ravotten met m’n dochtertje, uit eten met m’n wederhelft, koffie aan het drinken met een vriend(in) of diep verzonken in een boek (al dan niet in bad).
Met mijn coaching en content help ik ondernemers die klaar zijn om a bigger splash te maken.
Lees of kijk hieronder waarom ik doe wat ik doe
Tot gauw
Ontvang V-ZINE
Met rasse schreden naar jouw zaak en leven op maat 🚀
Why I do what I do
Ik wil al altijd “iets goeds doen”, een grotere of andere impact maken. Onverbeterlijke wereldverbeteraar, en zo. Groter dan mijn drang om de wereld te verbeteren was mijn angst. Mijn ideeën waren niet praktisch en eigenlijk ook niet haalbaar. Of dat zei ik tegen mezelf. Zoals Willem Elsschot al wist: “Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren”.
Het is perfect mogelijk om verder te sjokken en geen actie te ondernemen. Dus dat is wat ik deed.
"Mijn ambities om een eigen praktijk te starten waren er nog steeds, denk ik. Maar het was eenvoudiger om mails te beantwoorden en de status quo… Status quo te laten."
En toen kwam, in 2016, baby Anna. Al tijdens de zwangerschap was ik gevoeliger voor onrecht en hoe het ging met de wereld. Nieuws kijken werd plots te lastig. Kinderen zoals het boontje in mijn buik waren het slachtoffer van gifgasaanvallen in Syrië. Opgroeiende meisjes in India werden verstoten door hun familie na een verkrachting.
En wij Vlamingen? Wij kloegen over belastingen en het weer – wij met al onze onderwijskansen en sociale zekerheid als vangnet.
Ik kon het niet meer – nog steeds niet, trouwens – het nieuws volgen. Of rustig aan tafel blijven zitten terwijl iemand boos wordt omwille van “die profiteurs” – vluchtelingen die een smartphone hebben. Dat ze die smartphone om de beurt opladen aan één verdeelstekker in het Maximiliaanpark na een – hopelijk droge – nacht onder de blote hemel, daar stond hij niet bij stil, de driftige verontwaardigde.
Een zwangerschap met gelijktijdige verbouwingen, pampers en borstvoeding hielden me bezig. Ik koesterde m’n meisje en ging na een tijdje terug aan de slag. Mijn ambities om een eigen praktijk te starten waren er nog steeds, denk ik. Maar het was eenvoudiger om mails te beantwoorden en de status quo… Status quo te laten.
Mijn dochter groeide en de wereld draaide door. Het zeurende stemmetje in mijn achterhoofd werd luider. Wat ik niet voor mezelf kon, kon ik dankzij haar. Zie je, ik wil haar tonen dat het mogelijk is om te doen wat je graag en goed doet, er je boterham mee te verdienen, en de wereld beter te maken. Het is mogelijk om “wat hoort” niet als waarheid te slikken. Om in vraag te stellen. Om écht te kiezen, en niet gewoon mee te dobberen om de stroom.
"Mijn diepste geloof is dat wie dichter bij zichzelf staat, betere beslissingen neemt. Voor zichzelf én voor de wereld."
Dat is ook wat ik in mijn praktijk wil: ondernemers helpen om naar binnen te kijken. Om uit te zoeken wat zij precies willen bereiken met hun bedrijf en wat voor hén een zinnige manier is om dat te bereiken. Mijn diepste geloof is dat wie dichter bij zichzelf staat, betere beslissingen neemt. Voor zichzelf én voor de wereld. Ik geloof dus dat ik met mijn coaching de wereld wat beter maak. Ietsje. Voor iedereen. Voor Anna.
Als ik denk aan wat er allemaal misloopt, voel ik me ontredderd. Ik weet dat ik meer zou moeten doen. Dus geloof ik écht dat ik de wereld kan veranderen? Goh, neen. Of ja, toch.
Want ik ben niet alleen. Hoe meer mensen besluiten een steen(tje) te verleggen i.p.v. mee te deinen op de stroom, hoe sterker de dam. Iedereen heeft thema’s die hen ‘s nachts wakker houden. Een onrecht dat aanvoelt als een weerhaak in de ziel. Met hoe meer we gaan staan voor wat ons beroert, hoe groter onze impact.
Mijn dochter is er drie op het moment dat ik dit schrijf. Als ze wat ouder is, hoop ik dat ze gelooft: het is beter iets te proberen en eventueel te falen dan achterover leunen en meedeinen. Ik hoop dat ze dapperder is dan ik (het ziet er alvast naar uit van wel). Ik hoop dat ze sterker is dan ik, want dat zal nodig zijn vrees ik.
En ik hoop dat ik de wereld een heel klein stukje beter gemaakt heb. Voor haar. Of dat ik het tenminste geprobeerd heb.